Café « Le Cirio »
Restauratie van het interieur en van de luifel
"Le Cirio” bevindt zich sinds 1886 in de Beursstraat en maakt deel uit van een geheel van panden die tussen 1883 en 1886 werden opgetrokken naar ontwerp van architect Charles Gys. Diezelfde architect stond in 1890 in voor het samenvoegen van de begane grond van de nummers 18 en 20. De cafépui, zoals we dat vandaag kennen, dateert uit 1909 naar een ontwerp van decorateur Henri Coosemans. De drie opeenvolgende gelagzalen ademen nog steeds de typische belle époquesfeer uit, ondanks een aantal latere verbouwingen en aanpassingen (onder meer in 1923 door de architect René Serrure).
De restauratie van het interieur van het café Cirio te Brussel, waarvan bepaalde delen zijn beschermd sinds 3 maart 2011, werd eind mei 2018 afgerond. Tegelijk met het interieur werd ook de restauratie van de luifel aangevat, een werf die in september 2018 voltooid zal worden. Laatstgenoemde ingreep kadert in een groter project om de oorspronkelijke luifels van de panden aan de Beursstraat 14-24, behorend tot het beschermde landschap van het Beursgebouw en zijn onmiddellijke omgeving, te restaureren of te reconstrueren. De meeste onder hen werden in de loop der tijd immers sterk verbouwd. De nog aanwezige originele elementen en archiefdocumenten lieten toe deze karakteristieke luifels met hun decoratieve metalen consoles, te reconstrueren volgens een historisch verantwoord referentiemodel en ze opnieuw te voorzien van “kathedraalglas”. Deze globale aanpak zal ongetwijfeld bijdragen tot de herwaardering van de Beurssite.
De interieurrestauratie van “Le Cirio”, onder leiding van het studiebureau Architectures Parallèles, baseerde zich globaal genomen op het uitzicht van het café van 1923. De werken omvatten onder meer de vervanging van het linoleum door een massief eikenhouten, Engels parket. Het interieur werd gerestaureerd op basis van stratigrafisch onderzoek dat de afwerking van de muren, vast meubilair en plafonds zorgvuldig documenteerde en onder meer ook fragmenten van Japans Kinkarakawakami behangpapier aan het licht bracht. De achterste gelagzaal, met zijn opvallende glaskap, kreeg opnieuw zijn configuratie van 1923 en ook de plaatsing van het meubilair werd hieraan aangepast. Het originele sanitair werd eveneens zorgvuldig gerestaureerd. De uitgevoerde werken (vergund op 27/03/2018) evenals het stratigrafisch vooronderzoek, werden voor 40 tot 80 % gesubsidieerd door het Gewest en van nabij opgevolgd door de DML.
